Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου (Thoracic Outlet Syndrome; TOS) αναφέρεται σε ένα σύνολο σημείων και συμπτωμάτων οφειλόμενων σε συμπίεση νευρικών και αγγειακών δομών από διάφορους παραγοντες στον περιορισμένο χώρο της θωρακικής εξόδου.
Συνήθως διαχωρίζεται στις εξής κατηγορίες:
• Νευρογενές σύνδρομο θωρακικής εξόδου με συμπίεση του βραχιονίου πλέγματος και παρουσία νευρολογικών συμπτωμάτων όπως αιμωδίες, μείωση αισθητικότητας, απώλεια δύναμης κ.α.
• Αγγειακό σύνδρομο θωρακικής εξόδου: με συμπίεση των φλεβών και των αρτηριών που βρίσκονται κάτω από την κλείδα και συμπτώματα όπως κόπωση, περιφερικές εμβολές κ.α.
• Μη συγκεκριμένου τύπου σύνδρομο θωρακικής εξόδου: δεν υπάρχει συγκεκριμένη αιτία πρόκλησης αλλά οι ασθενείς παρουσιάζουν νευρολογικά συμπτώματα και πόνο.
Θεραπεια
Η θεραπεία του συνδρόμου θωρακικής εξόδου είναι κατά κύριο λόγο συντηρητική και διαρκεί για τουλάχιστον έξι μήνες . Συνιστάται φαρμακευτική αγωγή και ειδικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας.
• Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και μυοχαλαρωτικών ή τοπικών αναισθητικών, που ενισχύουν τη φυσικοθεραπεία και βοηθούν στην απαλλαγή των συμπτωμάτων.
• Η φυσικοθεραπεία περιλαμβάνει
α) Τεχνικές manual therapy, δηλαδή ήπιους χειρισμούς που βοηθούν την αποσυμπίεση των νεύρων και των αγγείων της περιοχής, ώστε να αποκατασταθεί η λειτουργικότητα γρήγορα και αποτελεσματικά με ασφάλεια για τον ασθενή
β) Μηχάνημα Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης για τη νευρομυϊκή επανεκπαίδευση του σώματος και τη βελτίωση του εύρους τροχιάς της κίνησης
γ) Ατομικό πρόγραμμα ασκήσεων για την αύξηση της μυϊκής δύναμης, και του εύρους κίνησης των αρθρώσεων
δ) Επανεκπαίδευση της σωστής στάσης, καθώς η επαναλαμβανόμενη κακή στάση αποτελεί βασική αιτία του προβλήματος
ε) Τεχνικές χαλάρωσης και υδροθεραπεία για τη χαλάρωση των συσπασμένων μυών
στ) Σε περίπτωση παχυσαρκίας είναι απαραίτητη η απώλεια βάρους ενώ είναι σημαντικές και οι συμβουλές που θα δώσει ο φυσικοθεραπευτής στον ασθενή έτσι ώστε να αποφεύγει τις θέσεις και κινήσεις όπως οι υπεραπαγωγές τη νύχτα, να κοιμάται με τοποθετημένα τα άκρα σε θέσης προσαγωγής και να ενισχύονται οι ώμοι με μαξιλάρια. Κατά τη διάρκεια της ημέρας να αποφεύγει την ανύψωση φορτίων αλλά και δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβανόμενη ή διαρκούσα υπεραπαγωγή του άνω άκρου.
